من زهرا هستم . حدودا ۱۴ و نیم سال از عمرم می گذرد . شاید توی اصفهان به دنیا آمده باشم و حتی ۷ سال هم در آن شهر بزرگ زندگی کرده باشم؛ اما بیشتر از همه ، زندگی کردن در روستا را دوست دارم.
روستایی به نام قلعه میر که در نزدیکی یکی از شهرستان های کوچک استان اصفهان است و حدود ۲۰۰۰ نفر جمعیت دارد .
وقتی از خواب بلند می شوی ، صدای جیک جیک انبوهی از گنجشکان که روی شاخه های بلند درخت انار نشسته اند ، در گوشت می پیچد.
قوقولی قوقو های خروس همسایه مثل صدای دیلینگ دیلینگ زنگ ساعت موبایل است.خودش به صورت خودکار همه را بیدار می کند یا وقت نماز را اطلاع می دهد . همیشه کارش درست است !!!
باغچهٔ حیاط خانهٔ ما پر از بوته های گل محمدی و رز شده و رایحهٔ خوش بو و ملایم خود را در هوا می پراکند.
پدرم صبح زود ، بعد از اینکه نماز صبحش را می خواند ، به حیاط می رود. کفش های قهوه ای کرم رنگش را می پوشد و با نیسان آبی تانک دارش به سرکار می رود.
از در خانه که بیرون می آیی ، زمین های کشاورزی را در آن دور دست ها می بینی که مملو از گندم های طلایی ، ذرت های رسیده و برنج های سفید هستند.
عاشق جمع کردن تخم مرغ ها در مرغدانی خانهٔ پدربزرگم هستم.
تخم مرغ های آنها هیچ وقت سفید خالص نیست؛ همیشه کرمی یا نارنجی یا قهوه ای روشن است.ما هم به اینها می گوییم «تخم مرغ های خانگی»
دوست دارم وقتی از در خانه می آیم تو ، بوی خورش فسنجان خانه را پر کرده باشد ، پدرم فیلم طنز دانلود کرده باشد و همهٔ خانواده در خانه باشند. این طوری در کنار عزیزانم غذای لذیذی می خورم و فیلم قشنگ و خنده داری می بینم!!!!
